Logo

Devrimci sınıf hareketi için... Öncüleri şahsında sınıfın ayrışma ve taraflaşma ihtiyacı!


Devrimci bir sınıf hareketi yaratabilmenin sorunlarına yoğunlaşma ihtiyacının arttığı bir dönemden geçiyoruz. Burjuva sınıf iktidarının içeride ve dışarıda yaşadığı sorunlar ve bunalım atmosferinin ortaya çıkarttığı tablo, bu tablonun işçi sınıfını saflarında biriktirdiği mücadele potansiyeli, bunu temel bir ihtiyaç haline getiriyor.

Topluma dayatılan boğucu-gerici atmosferin ortaya çıkarttığı çok yönlü sonuçlar karşısında sınıf merkezli bir çıkış yaratabilme ve sınıf hareketini devrimci bir temelde kucaklayabilme ihtiyacı, öznel müdahalelere kritik bir mahiyet kazandırmış durumda. Geçtiğimiz aylarda gerçekleşen sınıf eylemleri yüklenilmesi gereken halkayı gösteriyor.

Sermaye düzeninin krizi, bunun koşulladığı ekonomik, sosyal ve siyasal saldırılar, işçi sınıfı cephesinde öfke birikimine ve çıkış arayışına yol açıyor. Farklı sektör ve fabrikalarda yer yer anlamlı çıkışlar olarak yaşanan eylemsel süreçler mücadele potansiyeli açısından önemli bir birikimi ifade ediyor. Ağırlaşan çalışma ve yaşam koşullarına karşı “kendiliğinden” olarak nitelendirebileceğimiz eylemlerin deneyimlerinden öğrenen, dolayısıyla sınırlılıklar taşıyan bir sınıf hareketi tablosuyla karşı karşıyayız. Buna müdahale edebilmek, hareketin öne çıkarttığı öncülere devrimci sınıf bilinci üzerinden gerçekleştirilecek müdahaleler ile olanaklı olabilir.

Sınıfın ana gövdesi, yıllardır yaşanan süreçler sonucu burjuva gericiliğinin çok yönlü etkisi altında. Giderek ağırlaşan sorunlar tablosu ile bu tablo karşısında verilen refleksler arasındaki çelişki giderek çözümlenmek zorunda, ki son eylemlilikler de bunu anlatıyor. Ve deneyimler, bu çelişkinin çözülmesi sürecinde devrimci müdahalenin kritik önemini birçok vesileyle ortaya koymuş bulunuyor.

Devrimci sınıf çalışmasının deneyimleri üzerinden de ifade edilebilecek bu süreç, atılması gereken adımları göstermesi açısından önemli bir yerde duruyor. Greif direnişi, metal fırtına ve son EMİS süreci, birçok yönüyle önemli dersler ortaya çıkartmış bulunuyor.

Greif direnişi, somut sorunlar ekseninde pratik müdahale gerçekleştiren devrimci işçilerin çabasının yaratabileceği sonuçları ortaya koydu. Metal fırtınada sürecin öne çıkarttığı öncü işçilere müdahalenin kritik önemi görüldü. Aynı şeyi EMİS kapsamındaki fabrikalarda yaşanan süreç üzerinde de ifade edebiliriz. İşçilerde öfke ve mücadele potansiyeli giderek artmakta, fakat bunu bütünleyebilecek bir örgütlenme, bu örgütlenmeyi yönlendirebilecek öncü-devrimci işçilerin nitelik ve nicelik olarak zayıflığı sürecin sonucunu belirlemektedir.

Bugün sınıf kitleleri gericiliğin etkisi altında olsalar da, biriken sorunların yarattığı tablo ile hareketsizlik arasındaki çelişkinin çözülmesi ihtiyacının yakıcılığını hissediyorlar. Harekete geçtiklerinde ise, bir biçimde öne çıkan öncü işçilerin niteliği ve müdahalesi belirleyici bir rol oynuyor.

Devrimci sınıf çalışmamızın deneyimleri üzerinden bu temel önemde gerçeği birçok vesileyle vurguladık. Sermaye düzeninin işçi sınıfının etrafına ördüğü ideolojik-politik duvarlar ancak sınıfın kendi gündemleri ve talepleri ekseninde hareket etmesi ile parçalanabilir. Sınıfın hareket geçmesi isabetli öncü mücadeleler ile yaşam bulabilir.

Devrimci sınıf çalışması bu temel önemde gerçek ve ihtiyaç üzerinden hedeflerini belirlemek, bunu devrimci sınıf politikası bütünlüğü üzerinden anlamlandırmak durumundadır.

İşçi sınıfını sermaye düzeni karşısında bağımsız devrimci sınıf politikası etrafında taraflaştırabilmek, sınıfı ayrıştırmak noktasında yapılabileceklere bağlıdır. Burjuvazinin çok yönlü gerici kuşatmasının parçalanması sınıfın saflarında devrimci bir taraflaşmayı yaratmakla mümkündür. Bu saflaşma öncelikle eylemlerin öne çıkarttığı öncü işçiler şahsında yapılabilmelidir.

Devrimci sınıf çalışması, geniş sınıf kitlelerine düzen gerçeğine ilişkin sözünü söylemeli, sınıfın bütününü hedefleyen bir politik-pratik çizgi izlemeli ama bunu ayrıştıracak, devrimci bir sınıf hareketinin olanaklarını biriktirecek bir bakış ve çaba ile gerçekleştirebilmelidir. Gelişen süreçlere bu eksende müdahale temel bir yerde durmalıdır. Tek tek fabrikalara, bir bölgeye ya da işkoluna müdahalenin başarısı, o alandaki öncülerin ne kadar taraflaştırılabildiğine bağlıdır. Öncüleri şahsında taraflaşmanın yarattığı birikim, sınıfın biriken mücadele isteği ve potansiyelinin kolektif bütünlüğünü kurmak için önemli imkanlar sunacaktır.

Metal fırtına sürecinde ortaya çıkan mücadele potansiyeli, bu potansiyeli devrimci bir sınıf mücadelesinin basamakları haline getirebilmek, örneğin Renault'ta, Tofaş'ta, sektörün diğer temel fabrikalarında öncüleri devrimci sınıf politikası etrafında ne kadar kenetleyebildiğimize bağlıdır. Ya da yakın süreçte EMİS fabrikalarında anlamlı bir mücadele gücü ortaya konuldu. İşçiler, kapitalist patronların, sermaye devletinin ve sendikal bürokrasinin karşısına kararlı bir mücadele ile çıktılar, her fırsatta kararlılıklarını ortaya koydular. Fakat bir noktadan sonra daha ileriye gidebilecek bir enerji ortaya çıkartamadılar. İmzalanan sözleşmeye, hayata geçirilen saldırılara tepki halen varolmakla birlikte, kazanım için daha güçlü bir irade ortaya koyabilmek, devrimci sınıf çalışmasının müdahalesinin fabrikalarda dayanak noktalarını yaratabilmesinden geçiyor. Bu ise fabrikalarda sürece müdahale ile birlikte bu müdahale üzerinden ileri çıkan öncüleri kazanma, yani devrimci politikanın tarafı haline getirme çabası demektir.

Öncüleri kazanabilmek, bu temelde tanımlanan ayrışmayı yaratabilmek, tutarlı, sistemli ve kararlı bir müdahaleyi gerektirir. Sınıfın öncülerinin bilincini devrimci sınıf politikası ekseninde geliştirme çabası, sözünü dosdoğru söyleyen tutarlı bir günübirlik müdahale, mevcut atmosferin geriletici ya da sınırlandırıcı yanlarına takılmamak ve ilkesel bakışı kaybetmemek büyük bir önem taşımaktadır. Düzen, devlet, gericilik, savaş, şovenizm, sendikal bürokrasi vb. konularda ilerici-öncü işçilerin yaşadığı her kafa karışıklığı, sınıf hareketinin kendini daha güçlü ortaya koyacak bir gelişim yaşamasını zora sokmaktadır.

Varolan atmosfer devrimci politik müdahalenin sözünü söylemesini güçleştirebilir, yarattığı etki sınırlı kalabilir.  Fakat devrimci bir sınıf hareketi yaratma çabası bu zorluklarla başetme ve devrimci bir taraflaşma yaratma konusunda söz ve eylem bütünlüğü oluşturabildiği oranda başarı kazanacaktır. Önemli olan sınıfın hareketi değil fakat devrimci hareketidir. Devrimci sınıf çalışmasının ana hedefi budur. Ötesi günü kazanmak fakat geleceği kaybetmek anlamına gelir.


Üste

Değerlendirmeler