< Partimizin düşünen önderleri savaşan neferleri -II

Devrimci inanç ve iradenin simgesi

Hatice Yürekli: Devrimci inanç ve iradenin simgesi

Dünyanın en uzun ve en görkemli büyük zindan direnişinde Hatice Yürekli yoldaşı güneşe uğurlamamızın 1. yıldönümündeyiz. Bir yıl önce devrim ve sosyalizm uğruna can veren neferler arasına bir komünist sınıf savaşçısı daha katıldı. Bugün kızıl bayrağımızı daha da yükselterek O’nu anmanın coşkusunu ve onurunu yaşıyoruz.

Hatice yoldaş, kızıl bir ok gibi fırlayıp hedefine saplandı. Faşist sermaye iktidarının hücre duvarlarını, teslimiyeti, yılgınlığı, inançsızlığı param parça etti.

Emperyalizmin işbirlikçileri ölümü yenen Hatice yoldaşımız karşısında aciz ve çaresizdi. Sermayenin eli kanlı uşakları korku ve şaşkınlık içindeydiler.

Bizler için; “Örgüt baskısıyla ölüm orucuna gidiyorlar” dediler. “Hücrelere konulduğunda sudan çıkmış balığa döner; direnişleri de, devrimcilikleri de biter” dediler.

Bu yalan ve demagojileri birer birer çöktü.

Hiçbir katliam, baskı ve terör, zorla müdahale işkencesi, sansür bizlere baş eğdiremedi. Çünkü işçi sınıfı ve ezilen halklarımıza zafer sözümüz vardı.

Biz biliyoruz ki, hücre saldırısı ile asıl amaç işçi sınıfı ve emekçilerin, ezilen Kürt halkının kurtuluş mücadelesini teslim almaktır. Burjuvazi, devrimci tutsakları teslim alarak bu topraklarda devrim ateşini söndürmeyi hayal ediyor. Ama boş bir hayaldir bu.

Zindan direnişimiz, emperyalizme karşı bağımsızlık mücadelesinin kopmaz bir parçasıdır.

Zindan direnişimiz, faşizme karşı demokratik hak ve özgürlükler mücadelesinin kopmaz bir parçasıdır.

Zindan direnişimiz, işçi sınıfı ve emekçilerin insanca yaşam ve çalışma koşulları mücadelesinin kopmaz bir parçasıdır.

Zindan direnişimiz, Kürt halkının sömürgeciliğe ve teslimiyete karşı özgürlük mücadelesinin kopmaz bir parçasıdır.

Zindan direnişimiz, gündüzlerinde sömürülmeyen, gecelerinde aç yatılmayan ekmek, gül ve özgürlük günleri için, kapitalizme karşı sosyalizm mücadelesinin kopmaz bir parçasıdır.

Hatice yoldaş işte bu bilinçle bedenini ölüme yatırdı...

O, gücünü nereden alıyordu?

Gücünü, dünya işçi sınıfı ve ezilen halklarının devrimci kurtuluş mücadelesinden alıyordu.

Gücünü, bu mücadelenin önderi işçi sınıfının marksist-leninist ideolojisinden, onun doğrularından ve sağlamlığından alıyordu.

Gücünü, bu topraklarda bilimsel sosyalizm ile işçi sınıfı hareketinin birliğinin ifadesi ve güvencesi olan Partisi’nden, O’nun program ve mücadelesinden alıyordu.

Gücünü, ülkemizde ve tüm dünyada sosyalizmin işçi sınıfının devrimci iktidarıyla gelecek olan zaferine sarsılmaz inancından alıyordu.

O, devrimci inanç ve iradenin simgesi olarak işçi sınıfı ve emekçilerin bilincine kazındı.

O, faşizmin karanlığını yaran ışık oldu. O ışık, sadece karanlık zindanları değil, işçi sınıfı ve emekçilerin mücadelesini de aydınlatacak, ona yol gösterecektir.

Hatice yoldaş, bize bıraktığın kızıl bayrağı yere düşürmeyecek, O’na asla leke sürmeyeceğiz. Kızıl bayrağımızı sermaye iktidarının burçlarına dikeceğiz!

Hatice yoldaş, seni devrim ve sosyalizm mücadelemizde yaşatacak ve hesabını sermaye iktidarından mutlaka soracağız!